Το φλισκούνι είναι η άγρια μέντα. Το άρωμα και η γεύση του είναι πιο πικάντικη και πυκνή αλλά λιγότερο ευχάριστη από την μέντα. Το αιθέριο έλαιό του χρησιμοποιείται στην αρωματοποιϊα, στην φαρμακολογία και στην σαπουνοποιϊα. Χρησιμοποιείται για να φτιάξουμε εντομοαπωθητικά.

Το όνομά του το πήρε από τον ρωμαίο Πλίνιο, από την ικανότητά του να απομακρύνει τους ψύλλους (pulex στα λατινικά και puce στα γαλλικά). Οι Άραβες έπιναν φλισκούνι διότι το έβρισκαν αφροδισιακό. Ήταν σπουδαίο αρωματικό φυτό και πολλοι λαοί της αρχαιότητας το χρησιμοποιοιύσαν ως φάρμακο.  Ο Ιπποκράτης, ο Διοσκουρίδης το ανέφεραν συχνά στα γραπτά τους ως ιδιαίτερα φαρμακευτικό που αδυνατίζει και διευκολύνει την πέψη.

Στην αρχαία Ελλάδα έβαζαν φλισκούνι στην μπανιέρα τους και έφτιαχναν με το αιθέριο έλαιο κρέμες για να καθαρίζουν τα δόντια τους. Στον κατάλογο φαρμάκων του Ιπποκράτη, αναφερόταν ως Γλύχων ο ηδύοσμος. Την συνιστούσε ως φάρμακο για υποκλισμούς καθώς και μαλακτικό της μήτρας (Ιπποκράτης Απαντα Γυναικολογία).

Στα παλαιότερα χρόνια οι γεωργοί έπιναν φλισκούνι στα αγροτικά χωριά της Λέσβου πριν ξεκινήσουν την ημέρα τους γιατί τους έδινε ενέργεια και την αίσθηση του κορεσμού ως το μεσημέρι.

Θεωρείται ότι:

• Βοηθά σε ημικρανίες, τους ιλλίγους (τρίβοντας τα φύλλα του στο μέτωπο)
• Σταματά την διάρροια
• Καταπραϋνει μόλωπες και αποστήματα (με κατάπλασμα)
• Σταματά το βήχα  (γαργάρες)
• Ανακουφίζει ρευματικούς πόνους
• Σταματά την ουλίτιδα (γαργάρες)

• Βοηθά σε κολικούς του στομαχιού και των εντέρων
• Βοηθά στην δυσπεψία
• Επουλώνει πληγές
• Είναι εμμηναγωγό και  αντιεμετικό

ΠΡΟΣΟΧΗ: Να μην καταναλώνεται από εγκύους.