Η μέντα είναι ένα αρωματικό φυτό το οποίο χρησιμοποιείται στην μαγειρική ως μπαχαρικό και αφέψημα, καθώς επίσης χρησιμοποιείται και στην φαρμακολογία. Τα ποντίκια φαίνεται να αποφεύγουν τη μυρωδιά του, γι’ αυτό και χρησιμοποιείται για την απομάκρυνσή τoυς.

Το όνομα μέντα προέρχεται από το λατινικό mentha, το οποίο προέρχεται από το αρχαιοελληνικό μίνθη. Η Μίνθη ήταν μια Νύμφη, που ο Άδης επιζήτησε να κάνει ερωμένη του. Η Περσεφόνη την καταδίωξε και την ποδοπάτησε. Ο Άδης δεν τη βοήθησε καθόλου. Περιορίστηκε μόνο να τη μεταμορφώσει σε ένα φυτό την μέντα, που ξαφνικά φύτρωσε για πρώτη φορά στο βουνό Μίνθη της Τριφυλλίας.

Οι αρχαίοι Έλληνες έτριβαν το τραπέζι με μέντα πριν από το γεύμα. Επίσης, την χρησιμοποιούσαν για να αρωματίζουν το νερό του μπάνιου τους. Ο Ιπποκράτης και ο Γαληνός χρησιμοποιούσαν την μέντα κατά της δυσπεψίας, κατά των νευρικών διαταραχών, κατά των ιλίγγων, της αϋπνίας, της γαστρίτιδας, του βήχα, του κρυολογήματος, του πονόλαιμου. Φύλλα μέντας, βρέθηκαν σε αιγυπτιακές πυραμίδες, της πρώτης χιλιετίας π.Χ.

Θεωρείται ότι:

• Ηρεμεί
• Καταπραϋνει από μυϊκούς σπασμούς
• Είνα εφιδρωτική
• Δρα αντισηπτικά και αντιβακτηριακά
• Βοηθά στην χώνεψη αυξάνει τις εκκρίσεις των πεπτικών υγρών και της χολής, χαλαρώνει τους μυς των εντέρων
• Μειώνει την ναυτία
• Μειώνει τους κολικούς και τους πόνους των εντέρων και τον τυμπανισμό
• Βοηθά σε  διάρροια