Κους κους ΒΙΟ

Το κουσκούς είναι χοντρόκοκκο σιμιγδάλι το οποίο βρέχεται με νερό, κυλιέται σε αλεύρι και αφήνεται να στεγνώσει στον ήλιο (στην παραδοσιακή του παρασκευή). Στην συνέχεια κοσκινίζεται και φυλάσσεται.
Χρησιμοποιείται ως γαρνιτούρα για διάφορα κρεατικά (όπως ακριβώς και το ρύζι), για ψητά λαχανικά, για ψάρια. Ακόμα γεμίζει και λαχανικά όπως ντομάτες, πιπεριές κ.λπ. Προστίθεται σε κρεατόσουπες (και άλλες σούπες), στα όσπρια, σε σαλάτες (το αφρικάνικο ταμπούλι γίνεται με κουσκούς αντί για πλιγούρι). Με γάλα είναι ένα θρεπτικότατο πρωινό, ενώ όταν συνυπάρξει με ζάχαρη, ξερά φρούτα και καρπούς, ροδόνερο και βούτυρο γίνεται ένα ξεχωριστό γλύκισμα.
Υποτίθεται ότι υπάρχει ειδική συσκευή, η λεγόμενη κουσκουσιέρα η οποία είναι ένα σκεύος με σίτα αντί για πάτο που προσαρμόζεται σε μια ελαφρά μεγαλύτερη κατσαρόλα. Στην κατσαρόλα βράζουν κρέατα ή λαχανικά (ή και τα δυο μαζί) ενώ στο σκεύος με τη σίτα τοποθετείται το κουσκούς που μαγειρεύεται στον ατμό.
Αντί, λοιπόν, για το «ειδικό» σκεύος προσαρμόστε ένα σουρωτήρι σε μια κοινή κατσαρόλα και κάντε τη δουλειά σας. Ραντίστε το κουσκούς με λίγο νερό, ανακατέψτε, και βάλτε το στο σουρωτήρι. Στην κατσαρόλα μπορείτε, όπως ειπώθηκε, να βράζετε κρέας, λαχανικά, νερό με κύβο κότας-βοδινού-λαχανικών ή σκέτο νερό. Σκεπάστε με το καπάκι της κατσαρόλας. Το κουσκούς θα είναι έτοιμο σε 15′-20′. Στο ενδιάμεσο μην το αφήνετε στην τύχη του, ανακατεύετε συχνά με ένα πηρούνι για να μαγειρευτεί ομοιόμορφα και μην κάνει σβώλους.
Εναλλακτικά παρασκευάζεται ως εξής: Βράζετε το νερό σε ένα σκεύος. Το κατεβάζετε από τη φωτιά και προσθέτετε το κουσκούς σε αναλογία 1:1 περίπου. Το αφήνετε 5′ να φουσκώσει και να μαλακώσει και είναι έτοιμο (κάπως έτσι είναι οι οδηγίες που θα βρείτε στα κουτιά του συσκευασμένου κουσκούς).